KULA KUL OLMUŞUZ

           

         Herkesin yaşadığı bir kader vardır aslında bu dünyada. Kimi razıdır kaderinden kimi isyanlardadır. Kimi her şeye rağmen güler hayata, kiminin ise yüzünden düşen bin parça. Kiminin yolu doğrudur dimdik yürür şaşmadan, kimi kendi yolunda yürür doru yolu bulmadan. Yaşam işte bazılarımızda yaşar öylesine. Birde öyle bir şey var ki kula kul olmuşuz ya, boyun eğmişiz karşısında.
Sanki dev görünümlü insan duruyor karşımızda.

             Yanında olmuşuz hep zenginin, güçlünün.Bir dediğini iki yapmamışız. Emrine amade olmuşuz adete. Aldırış etmemiş bize yüksekten bakmasına. Korkar olmuşuz o heybetli duruşundan, bize ters bakışından. O da bizim gibi bir kul aslında ama gözümüzde büyültmüşüz nede olsa. Onu bizden farklı biri olarak görmüşüz sonunda gideceğimiz yer aynı olsa da. Dönüp bakmasa da yüzümüze, çıkarları doğrultusunda iş yaptırsa da bize yine de katlanırız her davranışına her sözüne.
İncitse de kelimeleri garipleri sesimiz çıkmaz kendisine. Ne gariptir ya hep de eğilişimiz zenginin, güçlünün karşısında olmuş.Göz yummuşuz bizim sayemizde sürdüğü saltanatına. İzin vermişiz bizi kendisine kul etmesine, dur diyememişiz bu hakkız yükselişine. Eğride konuşsa alkış tutmuşuz her sözüne. Unuttuk belki de görmezden geldik yada bilemedik onunda bizim gibi bir kul olduğunu.

                Dönüp bir bakmalı kendimize. Açmalıyız gerçeklere gözlerimizi. Bu dünyada hiç kimsenin yeri değil baki. Yarının yok bugünden garantisi. Kulluğumuz olmalı sadece bizi Yaradan'a. Kimsenin kimseden yok bir üstünlüğü. Kimse ne üstün nede ebedi bu benin sonu toprak. Kanma yalan dünyanın yalan gösterişine, insana yakışmaz kula kul olmak.